Haukar í horni Pútíns, fálkar í ranni hans

Það er einkennilegur andskoti að tveir þeirra Íslendinga sem verja Pútín og innrás hans bera nafnið Haukur.

Þeir eru réttnefndir haukar í horni rússneska einvaldsins. Haukur nokkur Jóhannsson „upplýsir“ lesendur Morgunblaðsins um að Úkraínuher hafa á árunum 2014-2022 drepið 14000 óbreytta íbúa á Donbasssvæðinu.

En hvað segja Sameinuðu þjóðirnar? Þær segja að hér sé á ferðinni heildartala allra þeirra sem féllu á átökunum á þessu svæði. Af þeim hafi 4100 verið úkraínskir hermenn, 5650 rússneskir hermenn, 3350 óbreyttir borgarar.

Ætli Rússarnir beri minni ábyrgð á mannfallinu meðal óbreyttra borgara en Úkraínumenn?

Heimild Hauks þessa er eftir öllum sólarmerkjum að dæma rússneska áróðursvélin. Rússar hafa notað þessa staðhæfingu um mannfall óbreyttra borgara sem rök fyrir því að Úkraínumenn fremji þjóðarmorð í Donbass. Ég kýs að trúa Sameinuðu þjóðunun þar til annað sannara reynist.

Annar  haukanna er Haukur  Hauksson sem í Moskvu býr og kokgleypir áróðri Kremlverja en afgreiðir allt sem honum er óþægilegt sem falsfréttir og blekkingar. 

Hann fór í ferð um hernumdu svæðin og lofsöng rússneska hernámið en afgreiddi fréttir um fjöldamorð í Búrtsja sem lið í samsæri gegn sannleikanum.

En ef  samsæri eru svona algeng af hverju skyldu rúSSnesku hernámsyfirvöld ekki hafi framið samsæri til að blekkja útlendinga sem ferðast um hernumdu svæðin? Blekkt þá til að trúa því að engin fjöldamorð hafi verið framin í Búrtsja.

NATÓ og Rússland

Prigósín heitinn sagði  að innrásin í Úkraínu hafi  alls ekki verið gerð vegna einhverja ógna frá NATÓ og Úkraínu, Rússlandi hafi ekki stafað neitt af þessum aðilum.

Hún hafi verið gerð vegna þess að ólígarkar í Moskvu hafi viljað klófesta auðlindir

Þetta virkar sannfærandi í ljósi þess sem ég tel mig vita um Pútín og félaga, fyrrum samstarfsmaður hans, Sergei Púgasjov  segir hann gjörspilltan. Kannski Prígósín hafi undirritað dauðadóm sinn með þessari yfirlýsingu.

Sé stækkun NATÓ ógn við Rússland má spyrja hvers vegna Pútín talaði vel um Norðuratlantshafsbandalagið í byrjun aldarinnar og nefndi möguleikann á að Rússland gengi í NATÓ.

 Bandalagið  stækkaði vegna þess að fyrrum leppríki Sovétríkjanna báðu um inngöngu vegna skiljanlegs ótta við Moskvuvaldið. Finnar drógu ekki úr herstyrk sínum því þeir þekktu Moskvuherrana  og valdagirni þeirra.

Margar staðreyndir benda sterklega gegn því að NATÓ-stækkunin sé ógn við Rússlandi: Í fyrsta lagi voru  engir erlendir hermenn í nýju NATÓ-ríkjunum á árunum fyrir innrás. Í öðru lagi lögðu  Bandaríkin  niður allmargar herstöðvar í Evrópu og drógu stórlega úr herstyrk þar. Í þriðja lagi afvopnuðust  Evrópuríkin nánast.

Af þessu verður aðeins dregin sú ályktun að NATÓ stækkunin hafi ekki verið nein ógn við Rússland.

Enda segir Mikael Kasjanov,  fyrrrum forsætisráðherra Pútíns, að hann viti mæta vel að NATÓ ógni ekki Rússlandi. 

Við má bæta að hafi Vesturveldin ætlað Rússum illt má spyrja hvers vegna George Bush eldri nánast grátbað Úkraínumenn um að segja sig ekki úr lögum við Sovétríkin.

Og hvers vegna Bill Clinton dekstraði þá til að láta kjarnorkuvopn sín af hendi og gefa Rússum þau.

Niðurstaðan er sú að Vesturveldin hafi aldrei ógnað Rússlandi.

Fálkarnir pútínsku

Nú  víkur sögunni að öðrum pútínistum en haukunum tveimur, köllum þá „fálkana“ samanber orðið fálki í merkingunni kjáni. Einn þeirra kann  að spyrja hvort  ekki sé mikið um vonda fasista í liði Úkraínumanna.

Svarið er að því miður sé eitthvað um það en hið sama gildi í hæsta máta um Rússaliðið. Til dæmis berst hinn nýnasíska hreyfing Rusich með rússneska hernum.

Einnig hefur hugmyndafræði Pútíns fasískar hliðar, hann lét flytja jarðneskar leifar fasistans Ivan Iljíns til Moskvu og lagði blómsveig á gröf hans. Sá bjó í Þýskalandi árið 1933 og fagnaði valdatöku nasista. (samkvæmt t.d.  Snyder 2018: 58–59).

Iljín  boðaði e.k. trúarlegan fasisma sem skipaði rússnesku þjóðinni í hásæti, hún væri útvalin þjóð. Rússland væri sérstakt land, handan tímans (!!!), því landi skyldi stjórnað af alvöldum, útvöldum,  einstakling.

Það var því tæpast tilviljun að Iljín    fagnaði valdatöku nasista í Þýskalandi. Samt hvetur samstarfsmaður Pútíns, Dmitri Medvedev, rússneska æsku að lesa þennan hrylling. 

Annar meðhjálpari sama manns, Valerí Súrkov,  mun  hafa nútímavætt “kenningar“ “heimspekingsins" (Súrkov þessi mun hafa haldið því fram að "leiðrétta" þyrfti landamæri Eystrasaltsríkjanna, Rússum í vil).

Til að gera illt verra hafi “úrvals“-rit Iljíns verið gefin öllum meðlimum Pútínflokksins og sérhverjum ríkisstarfsmanni í  landinu (Snyder 2018: 16–35 og víðar). 

Bæta má við að sérfræðingur í pútínsku, dr. Jade McGlyn, skrifar grein í andófsritið rússneska, Moscow Times, um  ásakanir Kremlverja um nasisma í Úkraínu á dögum síðara heimsstríðs.

Hún segir að aðeins 250000 þeirra hafi barist með nasistum í stríðinu, sjö milljónir þeirra í Sovéthernum.

Einnig hafi um milljón Rússa barist í her Vlasovs herforingja en sá her barðist með Þjóðverjum. Pútínistar, bæði fálkar og haukar, ættu að tala lægra um nasisma í Úkraínu. 

Fálkinn  gefst ekki upp heldur staðhæfir að stríðið sé staðgenglastríð, Úkrainuher sé staðgengill NATÓ-herjanna. Vandinn er sá að ekki eru til neinar sannanir mér vitanlega fyrir því að Úkraínumenn hlýði fyrirskipunum NATÓ og Bandaríkjanna.

Með sömu „rökum“ mætti halda því fram að Sovétherinn hafi verið staðgengill Vesturveldanna á fyrsta skeiði viðureignarinnar við nasista.

Hann var nefnilega mjög háður vopnasendingum frá Bretlandi og Bandaríkjunum og hefði líklega tapað stríðinu án þessa stuðnings (samkvæmt Steinfeld 2022: 45-46 og víðar).

Samt dettur engum í hug að Stalín hafi verið leppur Vesturveldanna.

Hvað um Minsksamkomulagið? Fálkarnir segja að Úkraínumenn hafi rofið samkomulagið, það sé ein af ástæðunum fyrir „sérstöku hernaðaraðgerðinni“.

Því hefur verið haldið fram að Rússar hafi aldrei haldið samkomulagið, þeir hafi gagnstætt samkomulaginu ekki gefið eftirlitsnefnd tækifæri til að fylgjast með hreyfingu herafla sína.

Einnig hafi þeir þegar í febrúar 2015 aðstoðað leppa sína í Donbass við leggja undir sig úkraínskan bæ.

Það kæmi mér ekki á óvart þótt þetta sé satt. Pútín rauf gerða samninga um að virða landamæri Úkraínu þegar 2014. Þess utan laug hann rétt fyrir innrásina, staðhæfði her hans væri bara að stunda heræfingar.

Maður sem hegðar sér svona er ekki líklegur til að halda gerða samninga, hvorki þá sem kenndir eru við Minsk né aðra. 

Fálkarnir  fordæma  Maidan-uppreisnina enda Pútín henni andsnúinn. Ekki eitt orð um að Janúkovitsj hafi verið  gjörspilltur valdníðingur sem hafði fyrirgert trausti þjóðarinnar.

Líklega hefði hann komið á einræði og gert landið að rússnesku leppríki ef alþýðan hefði ekki risið gegn honum. Milljónir Úkrainumanna tóku  þátt í uppreisninni, tæpast hefur CIA mútað þeim öllum.

Fálkinn er ekki af baki dottinn heldur bendir á að bandarískur ráðherra hafi margheimsótt Úkraínu á meðan á Maidan-uppreisninni stóð og dælt fé í uppreisnarmenn. Þetta telur hann sönnun um heimsveldasinnuð áform Kana.

En getur hann sannað það? Getur verið að Bandaríkin hafi einfaldlega viljað styðja lýðræðisöflin? Nú eða verið sumpart lýðræðisins megin, sumpart viljað efla eigin völd. Bandaríkin eru engan vegin heilög og hafin yfir gagnrýni.

Ýmsir, ekki bara pútinistar, telja rétt að  halda kosningar á hernumdu svæðum um hvort þau eigi að tilheyra Rússlandi eða Úkraínu skemmta skrattanum.

Þeim gengur mörgum sjálfsagt gott eitt til en réttlæta óbeint innrásina með því að tala eins og áhöld séu um hvoru ríkin svæðin eigi að tilheyra.

Þetta fólk skilur ekki að markmið Pútíns er ekki aðeins að ná suður-austur hluta Úkraínu undir sig heldur allri Úkraínu.

Breska leyniþjónustan segir að áætlunin hafi verið að leggja landið undir sig á fáeinum vikum og halda svo þjóðar-„atkvæðagreiðslu“ í júlí 2022, innlima landið í Rússlandi eftir hana.

Ég ræð af líkum að þetta sé satt. Eða af hverju skrifaði  Pútín langa og leiðinlega grein  þar sem hann staðhæfði að Rússar og Úkraínumenn væru sama þjóðin?

Af hverju reyndi her hans að hertaka Kænugarð ef markmiðið var bara að losa Donbass úr úkraínskum greipum? 

Spurningin er hvort það nægi Pútín að leggja Úkraínu undir sig. Rússneskur hershöfðingi mun hafa sagt að innrásin í Úkraínu sé bara byrjunin, markmiðið sé innrás í Evrópu. 

Sennilega sagði hann þetta til að hræða Vesturlandabúa en hver veit? Kannski þetta sé markmið hins zar-fasiska einræðisherra, minnast verður líka yfirlýsinga Súrkovs um landamæri og endalausra hótanna Pútínleppa um kjarnorkuárásir á Evrópuríki. 

Vestrænt fólk  verður að halda vöku sinni og styðja Úkraínu af  fremsta megn, hlusta ekki á kvak hauka og fálka. 

Lokaorð

Vængstýft hef ég hér hauka tvo og fálka ýmsa, reyndar eru áhöld um hvort þeir voru nokkurn tímann fleygir.

 

Ívitnaðar bækur:

Snyder, Timothy 2018: The Road to Unfreedom. Russia. Europe. America. New York: Duggan Books. 

Steinfeld, Hans-Wilhelm 2022: Russland kriger. Ósló: Cirkana.

Athugasemdir

[Óskar Helgi Helgason (IP-tala skráð) 7.10.2023 kl. 21:03]

Sæll Stefán Valdemar; jafnan !

Snilldarlega; fram sett frásaga af þinni hálfu,

sem vænta mátti - og myndræn vel, í leiðinni.

Með beztu kveðjum; af Suðurlandi /

[Stefán Valdemar Snævarr, 7.10.2023 kl. 21:16]

Kærar þakkir, Óskar!

[Sigurður Antonsson, 8.10.2023 kl. 15:52]

Sæll Stefán Snævarr. Ein besta bloggfærsla sem ég hef lesið um styrjaldir Rússa. Vitnað í heimildir. Þið sem búið í Noregi eruð í mikilli nánd við stærsta ríki veraldar sem stjórnað er af Kreml ráðamönnum. Stjórnmálamönnum sem hafa bannað alla gagnrýni á innrás Rússa í Úkraínu sem hófst 2014. Fólkið í Rússlandi styður ekki almennt útþenslu Rússa eins og þú undirstrikar. Fangelsi eða ferð til Síberíu, ef talað mót skoðunum valdhafa?

Í mörgum ferðum til Rússlands, bæði nyrst og syðst var alltaf að finna elskulegt fólk sem var stolt af menningu sinni og arfleið. Í Leningrad nú Pétursborg náðum við aldrei að tala við venjulegt fólk vegna tungumálaerfiðleika, eða að KGB hélt því frá okkur. Hér er eins og margir bloggarar þekki ekki söguna og tala máli hauka.

Kærar kveðjur til Suður Noregs 

[Stefán Valdemar Snævarr, 9.10.2023 kl. 10:43]

Þakka þér fyrir þetta Sigurður. Því miður er ég ekki viss um að Rússar almennt séu andsnúnir stríðinu. Eitt er fyrir sig massívur áróður stjórnvalda, annað er hugslunarháttur alltof margra Rússa. Maður sem ég þekki bjó um nokkurt skeið í Russlandi, talar málið og á rússneksa konu. Hann segir að almenningur styðji stríðið enda séu margir Rússar tilbúnir til að líða skort ef það verði til að auka dýrð móðurlandsins. Vonandi er þetta rangt hjá honum. Alla vega styð ég mig mikið við rússneskar andófsheimildlir (Moscow Times og Meduza), hinir hugrökku rússneksu blaðamenn þessara fréttaveitna eru óragir að gagnrýna innrásina. Ég varð líka vitni að mótmælastöðu frjálsra Rússa fyrir utan sendiráð Rússlands, þeir sungu ukraínska þjóðsönginn. Þetta fólk er von Rússlands og heimsins alls.